20 Ocak 2018

Albert Camus, Başkaldıran İnsan Kitabından Alıntılar

ile izdiham

“Her deha aynı zamanda hem benzersiz, hem de bayağıdır.”

Bu metin sadece İzdiham’da.

 

*Çünkü yaşamak kendi başına bir değer yargısıdır. Soluk almak yargılamaktır.

*Öyleyse birey tek başına, savunmak istediği değerin kendisi değildir. Bu değeri oluşturmak için, en azından bütün insanlar gerekir. Başkaldırıda, insan başkasında kendini aşar.

*İnsanlar herkeste herkesçe benimsenen, ortak bir değere dayanamıyorlarsa, insan için insan anlaşılmaz kalıyor demektir.

*İnsanlık koşulu genelleştirilmiş ölüm cezasıyla tanımlanırsa, başkaldırı, bir bakıma, onunla çağdaştır.

* Köle adalet istemekle başlar, krallık istemekle bitirir işi.

* Doğaya başkaldırmak kendi kendimize başkaldırmakla birdi. Başını duvarlara vurmaktır. O zaman tutarlı olan biricik başkaldırı intihardır.

*Varlık, taştır.

*Ruh, zindanda, boyun eğiş aktöresi olmayacak bir aktöre kuracak ölçüde güçlüyse, bir buyuruculuk aktöresi kurar çoğu zaman.

*Yok etme serbestliği yok edenin de yok olabilmesini içerir.

*İnsan ” tümüyle maddeden oluşan bir tür bitki” ise, ancak bir nesne, hem de deney konusu bir nesne olarak ele alınabilir.

* Ölüme ve haksızlığa duyulan kin, kötülüğü öldürmeyiuygulamaya almasa bile savunmaya götürür insanı.

* Başkaldıran insan, kendini suçsuz bulduğundan, kötülükle savaşmak için iyilikten vazgeöer ve kötülüğü yeniden yaratır.

*Yalnız çığlık yaşatır insanı; coşku gerçek yerini tutar.

* Birey saygısından çok kişilik saygısını başlatır romantizm.

*Her şey kımıldar, hiçliğe koşar, ama alçalmış kişi dayatır ve hiç değilse gururu ayakta tutar.

*Züppelik çileciliğin yozlaşmış bir biçimidir. Züppe için yalnız olmak hiç olmak demeye gelir.

* Birey, yaratık olarak, yaratıcıya karşıt olamaz.

* Gerçek acımanın acısını çeken kişi için kurtuluş yoktur.

*İnsan, var olmak için, “yapmaya” karar vermelidir.

*Devrimci olmak için inanılacak hiçbir şey yokken, hâlâ bir şeylere inanmak gerekir.

* Ayaklanan insan bencillikleri ancak kendi bencilliği birleştirdiği ölçüde, birleştiği sürece uyuşacaktır öteki insanlarla. Tek varlığı olan var olma istediğini yatıştıracaktır yalnızlıktadır gerçek.

* İnsan kendisini boğan düğümler arasında ölmek istemiyorsa, onu bir vuruşta kesip atması, kendi değerini kendi yaratması gerçektir.

*Dünya çarkı durup da insan var olana evet dediği zaman, öğleye ermiş özgürlük vardır.  Ama varolan oluşur.

*Başkaldırmış şiir, on dokuzuncu yüzyıl sonu ile yirminci yüzyıl başında bu iki uç; yazın ve güç sistemi, usdışı ve ussal, umutsuz düş ve dizginsiz eylem arasında gidip gelmiştir hep.

*Adaletsizliği adaleti yerleştirerek düzeltemeyince, hiç değilse en sonunda yok oluşla birleşen, daha geniş bir adaletsizlik için içinde boğmayı yeğ tutar insan.

*Kendi kendimizden nefret etmemiz için, suçsuz olduğumuzu bildirmemiz gerekirdi, bu da yalnız kişi için olanaksız bir gözü pekliktir; kendi kendini tanıması bunu engeller.

*Her deha aynı zamanda hem benzersiz, hem de bayağıdır.

Albert Camus

İzdiham