1.zaman son hecesi kırılır gecenin, ürperti veren yalnızlığın tüm renkle-riyle; şaşkın bir sen, sessizlik kadar ince; gözlerde boğulanhıçkırık. karanlık yürür ağır ağır, uçuşur kalbimde sevgiden yanane varsa. kanayan dudaklarını çığlığın, şarapla yıkardım; denizkalırdı geriye, çığ düşerdim tersime. kutsanırdı sönmüş acılar,ölüm doğrulanırdı, kayardı direnç noktası ömrün; kendi eksenin-de dönüp duran insanlar …

Yüreklice bir akşam çıkardı Titrek güneşten Yepyeni bir kentin soluğuyla Sığ umutların yarattığı çocuklar Ve lekeli camlarda kan Bambaşka insanca Yıldız tozu silkeler gözlerime Sarışın sonbahar mendilimde moraran Kıvrılan saçaklarda serçeler Çöker karanlıkla ortalığa Rüzgâr yanığı alın çizgilerimiz Sessizliği öğretir bize Yaşamın pervazlarında ölüm pervasız Askerdi gece nöbetlerde Omuzlarımdan dökülürdü …

Çekildi hayatıma yavaş yavaş bir inilti, soyundu zaman, ne saatler sağ kaldı ne gece şarapnelsiz, herkes yaralıydı. Sevgisiz geçen öyküyü yakmaya bile değmez, arzu çıkmazı aryılıklar fotoğraflarda kirlenir de bir türlü asıl rengi aşkın hüzünden görünmezdi. Tükendi ellerimde işçiliğimin alın teri. Dul kaldı, yamasında kan izi bakımsız bir yaşam çeşnisi. …

Çiy doladım kasnağına gecenin. Işıksızlığın hep yoksul yalnızlıklara çıkması doğurur o rüzgârı. Giz dizilmiş çardaklar incir kokulu, çiçek hattı gözlerine doğru. Kokunda korku. Kafka; mürekkebini içtiğim mevsimsiz aşk. Ölümün önünde yayılan; çıbanı yüzümün. Devrik yürek savunması ömrüm. Yaşlı bir adam vurgun yemiş. Kuşlar. Düşler. Kapılma saatleri, basamaklarında ateş yatan zaman …

hüznün damlalarıdır sevgime yağan dolduğunda çatırdayan kalbim uçurum yarıklarıyla dilim dilim kesilmekte gözbebeklerim sarkarak toza bulanan işte o zaman ışığına dolanıp düşlerinin göğsüne yatardım karışık sesinle kanat çırpardı sesim elllerine erir karışırdım ıslaklığına eğirmek isterdim kestane saçlarını iğle saçlarıma zorlu anlarımda çıkıp gelirdin hep yanıma eziyetle yürüdüğün yeter dökünüyorum yorgunluğunu …