Yağmurlu bir bahar sabahı pencerenin önündeki koltuğa oturmuş, puslu şarkılar dinleyerek sokağı izliyorum. Karşı binadan genç bir kadın üzerinde uzun mantosu elinde bavulu ile merdivenlerden iniyor, bavulunu arabanın bagajına yerleştiriyor.  Arkasından tonton bir teyze hırkasının önünü iki eliyle birbirine kavuşturarak, uzaktan ne söylediğini pek duyamadığım ama anne tembihleri olduğunu tahmin …

Zira Ellerini öpüp kalbime koyduğum biri var. Kaç yaşında olursa olsun benim için masumiyetini yitirmeyen biri. Kalbimin tüm odaları onun, İsterse çamurlu kramponlarıyla, isterse parmak arası pamuk tutmuş güzel ayaklarıyla gezebilir, Zira; aklımın tüm köşelerindeki toz zerrecikleri bile onun adını ezbere bilir.   166 Çeşit çeşit yemekle dolu masa örtüsünü …

Sanatımız acılarımızdan daha büyük olmamalı Ayakları çıplak çocuklar dururken Dramı sadece tiyatrodan anlıyorsa eğer bir insan Hayatı hiç yaşamıyor demektir Midesine zarar veriyorsa açlıktan çıkmış bir çocuk Ve aç kalmak için takılıyorsa midelere kelepçe Bu bir dram değil midir? Değilse boş verin yaşamın canı cehenneme deyip sizde geçin üstünden Oysa …

burada herkesin delirmekten sustuğu yerdeyim baktığım suretlere ayna olamayan ben içimin sarkıtlarından salladım kendimi tekinsiz bir rüyayım şimdilerde kim yorumlasa tersine akıyor ırmaklar göğün dibini deldiğimden beri huzursuz atlar koşuyor içimde diktiğim sökükler ellerimi kanatmaya yetmedi yetmedim kimseye kaçtığım şehirler ardımca yağmalandı topuklarıma iğneler batırdılar kendime geleyim için gelmedim gelemedim …

Bekledim ölü tanrılar mezarlığında Asırlar geçti. Salı pazarlarından; Boyunlarında asılı erkekler, Kokusuyla ikindi kadınları geçti. Sular geçti değirmenden. Un, biçilmiş ter kokusuyla Sofralardan geçti. Ne tahtlar kaldı tozlarından öte Ne kanın dolaştığı damarları hükümranların. Güneş mevsimlerden Babam dağlardan geçti Tanrıları dizdiler boydan boya Sokaklardan ibrahim geçti Mezarcılar tanıdım Mezarına su …

Gün kırk ikindiden kendini sıyırırken, Yağmur yapraklardan süzülüyor, Güneş hafifçe gösteriyor yüzünü, Ayakkabılarım çamura bulanıyor, Aldırış etmiyorum. Vakit ikindiye doğru, Kahve panjurlu evlerden geçiyorum. Az ileride çocuk cıvıltıları, Portakal yiyorlar. Ağır ağır yürüyorum. Bad-ı sabalar sararken tenimi, Toprağın kokusu daha keskin. Menengiçler ardı sıra, Kiraz çiçeklerinden hakkını alan arılar, Transparan …

Eskiden, yâr deyince kalem elden düşüyordu, şimdi ise metrekareye on beş şair düşüyor… Artık elimize kalem almadan da yazabiliyoruz. İnternet dünyasıyla paylaşıyoruz saniyeler içinde yazdığımız ve adına şiir dediğimiz o metinleri. Ya da yüz kırk karaktere sığdırdığımızı düşündüğümüz o ruh halimize edebiyat diyoruz. Günümüzde herkes biraz yazar, biraz şair olarak …

Bir hüznün ağırlığı kelimelerle tartılamaz, bu böyle biline. Ve koca bir hüznün payına düşenin kocaman bir sessizlikten başkası olmadığını da en iyi sen bilirsin anne. O halde gömülüyorum ben de sessizliğime ta ki kelimeler hüznümü taşıyacak olgunluğa erişinceye, acılar şaşkınlığıma derman buluncaya kadar. Ta ki yeryüzündeki tüm mürekkepler kuruyuncaya kadar. …

Atladığımız çağdan nereye düştük bilmiyorum ama sanal âleme düştüğümüz kesin. Muasır medeniyet dedikleri bu tek dişi kalmış canavarın dişinin kovuğunu doldurmak için itiraf edelim yapmadığımız şaklabanlık kalmadı. Mahremiyet perdesini rüzgâr araladı, mum ateşi sıçradı, yandı. Evlerimiz yani içimiz ayan beyan ortada. Oysa eskiden perdeler vardı. Onlardan önce tüller. Şiire bile …

iyi değilim allah’ım şuramda, tam göğsümün ortasına çöreklenen yılan beni öldürmekle tehdit ediyor başını ezsem diyorum, ezemiyorum alfabenin son harfinden başlıyorum ezberini bozmaya türkülerin iyi değilim allah’ım şuramda, gözümün ucunda seğirip duran acı beni ağlamakla tehdit ediyor döksem diyorum, dökemiyorum hep sondan başlıyorum uyuşan kalbimi sakinleştirmeye iyi değilim allah’ım şuramda, …