Uğur Güler, Şairin Şerridir

ölüm ki bizi almakta diretiyor 

istemiyordu bir can almak daha 

günaha karşı direnip günaha dönüşüyordum oysa 

gözyaşlarımı dizdim karşıma 

bir yığın 

düşman oldular bana 

bana yani ben o yaşta bulutları kovalar 

ağaçlara tırmanır çamura can verirdim 

şimdi yaratıklarım arasında bir şey buldum 

gecenin ardında buldum 

kendi leşimi  

daha o yaşta 

şeyleri bilmem demiştim 

çünkü şeyleri bilmek ikliminden taşalı ben 

olmuştu hayli zaman

uzaklaştıkça yaklaştım

yaklaştıkça uzaklaştım kendimden

dağlardan geçtim şehre varmak için  

ahali

toplanmış

uyanık

herkes 

bana kırgın, görüyorum o yorgun satırlar 

satırlar ahalinin elinde, bana doğrulmuş 

şairmiş, vurun dedi satırı boynuna kalabalıktan biri 

boynuma düştü satır,  

aklıma 

beynime 

beynimi torna tezgâhlarında hızar gibi doğradı satır 

aldım elime ben de 

satırı vurdum dizelere, beynimden fışkırdı kan 

kalbim kan pompaladı 

hiç yapamadığı bir şeydi bu 

şair-miş 

dediler 

kanadı…