Mahmut Dilmaç, Bir Ömür Nasıl Sığar Bir Mısraya
Ben bir mısradan ibaretim anne
Noktası ciddiyet bozan bir mısra
Nerdesin diye sorarsan
Bıraktığın yerdeyim
Sen yoksun ya anne
Bizim burada camlara
“kahrolsun emperyalizm” yazıyorlar her gece
Ne olduğunu bilmiyorum ama sanırım vaziyet hiç iyi değil anne
Ne yazmaya ne sana ne de ölüme çare olamıyorum
Anne burada kapitalizm
Oksijeni moleküllerine bölüp bize satsa da
Ben Allah’ın adını hep bitişik yazacağım
Yetim kalacaksa çocuklar
Ve kabullenmek
Yeniden doğuracaksa ölümü
Yetim büyüyen bir kavme tâbi olmak bana ağır gelmiyor
Anne yokluğun bir şehir efsanesi mi
Çünkü üzerime bir ihtilal devrildiğinde
Gördüm, yetim kalmak icat edildi
Ruhuna okuduğum fatihalar işgal altında
Ne kadar yazsam da kâfi gelmeyecek
Anne herkes hakikati konuşmaya çalışsa da
Umut ölüme inanmıyor
Bunu defalarca tekrarladım
Sözlerime inananlara Azrail kesildiler
İnanıyorum ki anne senin ömrün dünyadan daha uzun
Anne sana son bir şeyler söylemek istiyorum
Eğer, Ergenler küfürle başlayacaksa konuşmaya
Tüccarlar da yalanla bitirecekse bunu
Ve komutanlar, sarhoş yönetecekse peygamber ocağını
Kalk anne yerinden, Şam’a dönelim
Mahmut Dilmaç
İZDİHAM