Şeref Bilsel (1972, Rize)Şeref Bilsel, Türk Dili ve Edebiyatı bölümünden mezun oldu. Yayımlanmış dört şiir kitabı var: Dar Zaman Rivayetleri (1996), Magmada Kış Mevsimi (2003), Mecnûn Dalı (2007), Dünyanın Külü (2013). Son kitabı ‘Dünyanın Külü’yle 18. Altın Portakal Şiir Ödülü’ne değer görüldü. Şiir Defteri’nin eş editörlüğünü yaptı. Tozan Alkan’la birlikte …

kendi boşluğundan kaçanlar boğulmaya gider bir başkasına kanatır bazı kuşluk vakitlerini yolları ve gülleri yanlış tutanlar inerler sulara yaslanmak için inerler… ama boğulmak kolsuz bir adamın evinde ne arar kendi derinliğinden kaçanlar boğmaya gider bir başkasını yan yana ağlaşan ırmaklar gibi usulca seslenir hartıralara siyahtan düştükçe süslenen kırlar kendi sesinin …

Melih Cevdet Anday Edebiyat Ödülü’ne şair ve yazar Şeref Bilsel sahip oldu. Her yıl farklı dallarda düzenlenecek olan ‘Melih Cevdet Anday Edebiyat Ödülü’ yarışmasında bu sene ‘Deneme’ türünde ödül verildi. Orhan Alkaya, Enver Aysever, Cem Erciyes, Ioanna Kuçuradi, Eren Aysan, Ahmet Say’ın ve Ali Sirmen’in katılımıyla, 1 Ağustos 2016 günü …

Ölüyor şair! ağzında kırlar ve yıldızlarla bir ermeni tabutu kadar parlak korkular içinde dostları topuklarını ovuyor portakal kabuklarıyla kokusunu taşısın diye dünyanın resmî tören istemiyor bir galon sivil su yıkanmak için, pul pul dökülüyor yalnızlığı alkışlar arasında kanatlanırken ruhu, kimse görmüyor boynunda melek lekesi Herkesin ruhunda biraz tuz terk edilmiş …

Bir gülün gölgesi düşmüş yüzüne Kötü gülün, zalim gülün, dar gülün Gel otur biraz yaşlanınca kalkarsın Yüzün biraz, sesin biraz, kal biraz Annenin elleriyle aynaları silersin Bir ahın gölgesi düşmüş yüzüne Derin ahın, yetim ahın, silahın Beni yalnız bir göl gibi düşünme Bir taşın gölgesi düşmüş sesine Kara taşın, boğuk …

süslenip bir yangına gideriz seninle rüyanın gümüş kapısına… akşamın kadehi kırılır dizlerimizde evler, ağzında bir parça tabutla gelir ve başlar sıkıntı mermerde. süslenip bir yangına gideriz seninle dağlardan çalı çırpı toplayan sesimiz bayırların ve kanaviçelerin üstüne yemin eder. duvarda eski tüfekler, yanlış uzatılmış bir cumartesi gibi parklarda salkım saçak aşklar …

“O kadar şey geçti ki gözlerimizin önünden Sonunda hiçbir şey göremez olduk” (Seferis) Baştan söylemiş olayım: bu yazı, 2015 yılında yayımlanmış ve fakat hak ettiği ölçüde üzerine söz açılmamış -bir kısmı tamamen görmezden gelinmiş- bazı şiir kitaplarını konu edinecek. Özellikle 2000’li yılların başından itibaren gerek şuara tayfasında gerekse matbuatın şiire bakan cephesinde …

Ben bu sesten alındım bir şey düştü üstümden eğilip alınacak gibi değil tüy gibi döndüm kesildiğim kapıya sussam uzayıp gider papatyalar ve banyoda çatlayan fayans sesi… bütün camlar birer yanaşmadır acısını gözlerinden ayırmayanlara gömleğin sökülür diye eğilmedim sokağa taşarsam alt kattaki delirebilir …bu aralıkta çok alındım- kar gibi indim sevdiğim …