Onur Korkmaz, Saldırı

rüzgar kondu kovalandı
dallarından hırçındı gök
düzü bir yanı ağaçların
ovalandı dağlandı

eli hafif hemşire niye
çiselemedi hiç amutlara kalktı
cinleri düşümüzün inceldi azdı
bir ikindiden önce canımıza kadardı

katı bir hali olamaz
sevinin yaşamak
kusursuz bir bütündür ve yaz
senin yağıntın akdeminde gözümün
bir kuraklık
çemberi düzlükten
ötesinde beynimin içi var
soyunan bir göğün içinde çıplak
bir ovanın örtüsü

bir ile ek bir ilçe
ileklenen incir bağ içinde
bir ırmak
ne zahmetsiz akıyor bak
kayan yıldızlardan bilgece

istanbul pasajında bakırcılar çarşısında
çay ocakları sokak
araları tüneme serçeler
bakışı ben cam aynada göz erimi
büyüyor ve dağılarak
sonunu henüz sıkıca yumulu bir yazken
daha da şimdi

birikintilerde halkalar
                                       solup
solup
           duruyor bir damla benzi baştan
soluğu kesilince bir karaca
nazını geçiriyor bedenime ve
o dinmeyi bekleyen bir dileğin
güzünü renklendiriyor sadece

Onur Korkmaz
İZDİHAM