Onur Korkmaz, Saldırı
rüzgar kondu kovalandı
dallarından hırçındı gök
düzü bir yanı ağaçların
ovalandı dağlandı
eli hafif hemşire niye
çiselemedi hiç amutlara kalktı
cinleri düşümüzün inceldi azdı
bir ikindiden önce canımıza kadardı
katı bir hali olamaz
sevinin yaşamak
kusursuz bir bütündür ve yaz
senin yağıntın akdeminde gözümün
bir kuraklık, çemberi düzlükten
ötesinde beynimin içi var
soyunan bir göğün içinde çıplak
bir ovanın örtüsü
bir ile ek
bir ilçe
ileklenen incir
bağ içinde
bir ırmak
ne zahmetsiz akıyor bak
istanbul pasajında bakırcılar çarşısında
çay ocakları sokak
araları tüneme serçeler
bakışı ben cam aynada göz erimi
büyüyor ve dağılarak
sonunu henüz sıkıca yumulu bir yazken
daha da şimdi
birikintilerde halkalar solup
solup
solup duruyor bir damla bunu baştan
nazını geçiriyor bedenime ve
o dinmeyi bekleyen bir dileğin
güzünü renklendiriyor sadece
Onur Korkmaz
İZDİHAM
