16 Mart 2021

Melike Kılıç, Şubat II

ile izdiham

Herkes adına ne derse desin
O sıhhat diyecek
Bir metalin parlaklığında imrendiği
Bir metnin iyiliğinde
Zihninde, o sokağı dönmeye karar veren
Karanlıkta bazen
Kararlılığında en çok.

İsmini bir defterde adres aramak koydu.
Bulduklarının hepsigeleceğealtolmuş,
Gönderilmek değil verilmek üzere biriktirdiği kartpostallar,
Sonra bir koleksiyondan ileri gidemeyen kartpostallar
Verilmek üzere, verilmek için, vermek için maviliği birinin ellerine
Birini görme umudunun olduğu günlere dair..

Sebepsizlik acı süreci, sebep acı yalnızca, sonuç yaşamın tek bir karesi.

“Yıllardır yeni bir cümle kurmadı” dedi biri
Yeni bir gülüş biçimi çiziyordu oysa
Bir bahçe kuruyordu ağlamaktan yapılma, fakat
Yıllardır ellerinde yeni bir çiçek görmediklerinden şikâyetçi diğeri.
Bir takvim yaprağı gibi duruyordu dünyada o sırada
Değiştirmeye kimsenin elinin değmediği.
Yıllardır tozlanarak asılı kalmış bir yaprak
İkinci ayı gösteriyor, günlerden 27.

Onu bir solukluğun içine bıraktılar
Donmuş bakışların, dağıtılmış köklerin
Bir taşınmanın içine bıraktılar onu.
Neyi aldı yanına neyi almadı bilmedi
Bilmez hâlâ.
Yerleşik yaşardı oysa
Değiştirmezdi isimleri, cisimleri ve insanları
Ama gitti.
Yazık ki hicretsiz bir asra denk geldi gidişi
Ne denir en fazla bu vakitte gidişlere?
Belki yer değiştirme.

Şubat
Zamansızlığını bulaştıran evlerimize, ellerimize, ayaklarımıza, üstünkörü
Eksikliğinin karşılığı için eksilten kanlarımızı,
Gitmektir göllere doğru ve göllerden doğru
Kimin doğrusu kimin hatası bakmaya tahammül etmeden.

Bir odaya giriyor şimdi gülüşlerin içine
Traşlı adamlar, takım elbiseli adamlar, sevilen adamlar, sevilmeyen adamlar
Gülüşlerin içine giriyor bir odaya
Bilmem bir vakte bu büyük boşluk neden bırakılır
O nasıl doldurur bunu, nasıl kurtulur
Nasıl inanır “İyiyim” denmeden birinin iyiliğine
Nasıl yaşar inançsız.

Şubat bir boğulmadır,
Yıllarca nefesinin bittiği ânı hayal ederken
Kesen nefesini.

Melike Kılıç, Budak/ Sayı: 5
İZDİHAM