çalıların arasında çalılıkta
yolunu kaybetmiş kentsoylu
bir serçeye benzermiş
bülbül meğer bahçede gül açmayınca
adam ama sesinden tanıdı hemen nasıl
tanımasın tanımasa duyar duymaz öd üşüyüşünü
der miydi bu bülbül hasta biz serçe sanır mıydık
gösterilince görüp görünce görmeylen sade
masallardan bilmesek olmasa da divan edebiyatı
niye keçi sakallı at kuyruklu aslan yeleli
sahi kim öyle diye demişti
zümrüdü anka sanki çavuş kuşu mu bu
galeta kemirirgillerden ferik mi ne belli idüğü
az olmayaydı daha sanakalacaktık
bu kadarı benzerliğin de fazla biraz ya
hiç öyle mi oysa kargalar mesela
çok şaibesizdir ya kuzgundur ya bunda
adama gelince hiç çevre aktivisti sayılmaz öyle
iklim değişikliğiyle falan ağzının önüne bile gelmez
ki yutsun külünü etrafından uzun yapılardan
manzaradan
bir de insanlardan şikayetçi
sormaylan adres arayan gidişattan sizi gidi hayırdır
ulan
biz gidince çıkardı kesin
gömü gibi gecesini sessizlikten
kuru ekmeği taştan
dünyaya da baştan gelelim dense bi keşke hadi
öyleydi öyle besbelli daha kara tavuktan
öbüründen şundan ağrıyan belinden akdeniz’den
ve sahile duyduğu özlemden
bahsedecekti şimdi kimseler görmeden
karanlıkta bir ibrikten
fesleğen suvarıyordur akşam sefası açarken
öykünüp hikayeler anlatıyor işin kötüsü herkes
şimdi taşlı bir yüzük istiyor en büyüğünden
kahvede elini masaya vura vura koz çekeninkinden
Onur Korkmaz
İZDİHAM