“dünyanın en güzel sabrına” Beşinci kattaki evimizin odama açılmış penceresinden atladım. Biraz yuvarlandım, ayağa kalktım. Dizlerim kanamadı. Yere düştü ciğerim, eğilip almadım çünkü vaktim yoktu. Yalınayak koştum şehrine. Sokağın en bitmeyen köşesinde başıma çığ düştü. Oradan başladım kendimi kıyılara vura vura başımı maviyle ezerek sana kurban olmaya. Bu şehirde deniz …