27 Şubat 2016

T.S. Eliot, Histeri

ile izdihamdergi

o kahkayla güldüğünde, onun kahkahasına bulaştığımın
ve onun bir parçası olduğumun farkına vardım, onun
dişleri yalnızca rastlantısal yıldızlar olduğu zamana kadar,
talim yapan bir manga yeteneğiyle. Kısa kesilen solukların
içine çekildim, her bir an süren iyileşmede içe çekilen,
kayboldum en sonunda karanlık boşluklarında onun gırtlağının,
çürümüş dalga dalga yayılan göze gözükmeyen adalelerle.
oldukça yaşlı bir garson titrek ellerle yayıyordu acele acele
pembe ve beyaz kareli bir masa örtüsünü
paslanmış yeşil demir masanın üzerine, diyerek:” Eğer hanımefendi ve
beyefendi almayı arzu ederlerse çaylarını bahçede,
eğer hanımefendi ve beyefendi almayı arzu isterlerse çaylarını bahçede.”
karar verdim eğer onun sallanan memeleri durdurulabilseydi,
öğle sonrasının birtakım kırılmış parçaları bir araya getirilebilirdi,
ve bir noktada topladım dikkatimi titiz incelikle
bu son erişe.

 

T. S. Eliot, Çeviren: Vehbi Taşar

İZDİHAM