21 Temmuz 2020

Harun Yakarer, Suya Yansıyan

ile izdiham

iki taş birbirine ancak ben varsam sarılır
gül kanar, yol yorar, Hızır yetişir
ve rüzgar gibi okşar bir kırlangıcın kanatlarını
göğsümde bahara özenen nazlı nefesim
yitirir beni üzerine titrediğim o tatlı hülya
dalgın bakışım olmasa ve sevmeye inancım

güneşi çiçek gibi tutuyor elinde kalbim
gün doğumu ya da gün batımını gösterirken sevdiğine.
insan yağmurun yere düştüğü gibi düşüyor yeryüzüne
öylesine yorgun öylesine bir tane

ömür baktığımız bir su birikintisi hep
aksimiz küçük rüzgarlarda dahi kırılgan
alışmadım yadırgadım yerimi, misafir tedirginliği hep üstümde
sevmenin hatıra kaldığına inandım evvel mekandan
kalbimin kırıklığını sevdim, hüzün bir kabiliyet şimdi
rahmet sızıyor içeri kırgınlık denen o kapıdan
gün karardı, yol hala aydın, mesudum O’na yaklaşmaktan