Fatih Vasconcelos, Çağdan Rahatsızlanıp Hastaneye Kaldırılan Bir Adamın Romanı

Kalbim, sürekli çalışıyorsun biliyorum, çalış. Ben uyurken dinlenebilirsin aslında sen de bi kaç saat durabilirsin istersen, çalış. Kalbim irademde olsaydı eğer çalış. Yani çalış deyince çalış, dur deyince çalış. Ya da her on saniyede bir ona emir vermem gerekseydi çalış. Ya da çalışması için ona yalvarsaydım asgari ücret çalış. Ssk için, prim için ve emeklilik ikramiyesi için çalış. Sabah sekiz akşam beş çalış.

Ben ve insanlar güzler önünde ölürken çalış. Damarlarında kan akarken, ve de dünyanın çalış. Odalarında ırzımıza geçilirken çalış. Kapakçıklarında sıkışmış insanlarım varken çalış.

Kalbim ne çok acı bağladın kendine çalış. Bugün, galiba, batıdan doğacak galiba, çünkü artık yeter çalış.

Fidanlar harlanırken yerine otutturulmuş dünyada sen çalı.

Afrikaya çok şiir söyledik, çok saz tıngırdattık ortadoğuyu sen başına çal.

Ben zaten doğmuştum dünya yaka pa ça.

Tükendik ç

Tükendim. Y

Fatih Vasconcelos

İZDİHAM