Kalbim! Bazen evlerinin önünde oturan kadınlara gelin önerdin sen. Övdüğün yosmalar seni şaşırtmadı da mahcup etti her seferinde. “Son” dedin, “bu son tavsiyem olacak!” Yoksul çocuklara ait o tek fotoğrafın ateşe düşmesi gibi Bağdat düşünce sen gittin. Yokuş olsa da yolun doğusu sen gittin. “Nasılsa” dedin söylenerek, everdiğim bir gelin …

Sen aklıma düşünce ellerim tutuşuyor ellerim Sen aklıma düşünce yetmişinde ihtiyar Küçük bir sokakla arkadaş, biraz daha yaşasa sanki kıyamet kopacak Sen aklıma düşünce Parmak izlerinden tanınıyor; parkta reddedilmiş bir âşık Teşhis ediyorum çiziklerde o amansız veremi Sen aklıma düşünce Berlin’de dazlaklar saçlarını uzatıyor Sağdıcı oluyorum gelinler at üstünde Sen …

Onun masası hiç gelmeyecek birilerini bekler gibidir. Beklenenin geldiği görülmemiştir. Gelecek olana, gelse de gelmese de boynuna sarılamayacak kadar yorgun bir masa. Anadolu’nun saf hali ile öykü o masada birbirine karışır ki ona laiklik denmez. Güzel öyküler çıkar ortaya. Kaybolur gidersiniz kasabanın meydanında. Onun masası babacandır. Sanki metrobüse binecek paranız …

Bütün yetimler kendilerinden bekleneni değil beklenmeyeni yaparak meşhur olurlar. Onunki de sanırım böyle bir hikâyeydi. Ve bazı hikâyeleri insan ancak okuyabilir; anlayamaz. Heba olmaya hevesli çocukları tanıdığımda oldukça küçüktüm.  Boyuna bakıldığında yaşı anlaşılmayan kimi görsem en iyi arkadaşım o oluyordu. Sonra herkesin fark ettiği benimse bir türlü anlamadığım bir şekilde büyüdüm. O …

Kaç zamandır kimsenin ayırdına varamadığı bir bıkkınlık içindeyim. Elini güneşe siper etmiş tütün satan adamların mesaisine yalvarması gibi güne bitsin diye dilekçe yazıyorum. Bildiğinizi tahmin etmiyorum; ömrünü aşkta ve yoksullukta kaybedenler suça bulaşmadan uslanmazlar. Bu şehrin neresindeyiz? Benden daha küçük bir vapurun güvertesinde yolculuk ederken bu soruyla uyandım. Kalabalığına kendisi …

Merhaba Sözlerime küfürle başlamak istiyorum Yani ben Hiroşima’yı duyunca Japon olan ben Tombul ve yüzü kırışmış kadınları görünce üzülen ben Kapı pervazlarından geçerken besmeleyi unutunca Yüzü kızaran köylü adamlardan olmak isteyen ben Elleri üşüyünce nereye koyacağını bilmeyen ben Geceleri yatarken kutup ayıları üşümesin diye Dua eden ben Dişleri sararmış inşaatçılar …

Tedbirimi almadan, narkozsuz ameliyata aldığım şu zavallı böcekler aklıma düştükçe hala tüylerim ürperiyor. Kerpiç evlerin ne kedisi, ne bulguru, ne de faresi eksik olur. İşte ben, o kerpiçten yapılmış evimizin duvarına tırmanmaya çalışan küçük hayvancıkları ne vakit ele geçirsem, iç organlarını tedavi etmeye uğraştım. Benim uslu durmam üç şeye bağlıydı. …

Hudutları belirsiz, tanımsız bir ahaliyiz artık. Hangi yöne gitse kaybolan, hangi çenginin etrafında toplansa avuçları alkıştan patlayan şaşkın bir ahali. Gözlerimiz hırstan kan çanağı, ellerimiz kılıçsız, ellerimiz pudralara aşina. Yani biz Yunus’u anarken derviş, Hallac’ı anarken zalimiz; vurduğumuz serçelere suç buluyoruz. İçlerimiz darmadağın. Ve o darmadağın olmuş içimiz yanındakiyle saf …

“Bir aşkta iki ceset olmaz”  / Ricakeş Şair Bülent Parlak’ın ikinci şiir kitabı Ricakeş İzdiham Yayınları’ndan çıktı. “Keşke çıkmaz olaydı. İnsana şiir yazdıran ne varsa bende var” diyor Bülent Parlak. Sevgili Huzursuzluğum ve Yalnızlığın İcadı (1984) kitaplarından sonra Ricakeş ile üçüncü kitabını yayınlayan Parlak’ın bu kitabında 20 şiir var. Ricakeş,  Cambaz …

Sorulacak hiçbir sorudan son zamanlarda bu kadar çekindiğimi gerçekten hatırlamıyorum. Bugünlerde İstanbul’da ölmüş birine rastlamayı, onunla şu serin günlerde balkonda otururken sırtına usulca hırka bırakmayı çok isterdim. İstanbul’da ölmeyi, yerine oturacağı vakti bir türlü kestirilemeyen giyotine benzetiyorum. İSPARK’a, tünellere ve üst geçitlere, mahalle maçlarından daha çok önem verenlerin şehrinde kendine …