önce ayaklarımı çıkarıyorum uykudan bir piyanoyla kutlu ayaklarımı ağzımı giyiniyorum sonra, yani yaşamaktaki sesimi, parmak uçlarımı sözünü kesiyorum geveze bir çağlayanın ki gök ağdıramıyor benim maviliğimi yani kirli ayaklarda bir piyanoyu çalmanın kuşlar, büyüyen karnını okşuyorlar sabahın ne tuhaf herkesin bir kucak odunu alıp koşması kendi yangınına bir de hiç …

Biraz sessiz olur musunuz? Belki bu sessizlik şehrimizi onarır O bezgin park heykelleri Gelir avcumuza sırlarını bırakır. Biraz sakin olur musunuz? Ne de olsa solacak göğsünüzdeki çiçek Benden duymuş olmayın ama Büyük ihtimal sonu kötü bitecek. Biraz yavaş olur musunuz? Periler çünkü fısıltıyla konuşur Belki Cemil Bey’i görür rüyasında Yan …

İlk şiir kitabımı, buradan çok uzakta yaşayan, daha doğrusu yazılan bir roman kahramanına adamıştım. Çocukluktan yeni çıkmış, yetişkinlerin dünyasının giriş kapısında dönsem mi, ilerlesem mi diye bocalayan bir kahramandı bu. Haşim’in ‘Şafak’ta şiirinde bahsettiği kararsızlığı ta derinlerinde hissediyordu: “Dönsek mi bu aşkın şafağından/ Gitsek mi bir ekaalîm-i leyâle.” Bir rüyası …