Yürek değil be, çarıkmış bu, manda gönünden, teper ha babam teper paralanmaz teper taşlı yolları. Bir vapur geçer Varna önünden, uy Karadeniz`in gümüş telleri, bir vapur geçer Boğaz’a doğru. Nazım usulcacık okşar vapuru, yanar elleri.   Nazım Hikmet Ran İZDİHAM    

“Bir avuç toprağı yoğurmayı bile bilmeyenler. Duygusuz yavan insanlar. Bu benim ruhum en kutsal varlığım… Bunlar çalışma saatleri. Ruhumun yandığı saatler. Siz yiyip içerken, dalga geçerken, oburca tıkınırken, ben heykelimle yalnızdım… Ve yavaş yavaş akan benim hayatımdı.. Bu toprağın derinliklerine kanımı akıtıyordum…” Camille Claudel

Kimim ben? Pek yapmadığım bir şey ama bir atasözüne göndermede bulunabilirim: Gerçekten de, her şey, dönüp dolaşıp şuna varır: Bana arkadaşını söyle sana kim olduğunu söyleyeyim. İtiraf etmeliyim ki bu ifade kafamı karıştırıyor, çünkü bazı varlıklarla aramda düşündüğümden de öte, daha özel, daha az kaçınılabilir, daha etkileyici, allak bullak edici …

1-Yasemin evlendi. 2-Ben çocukken bir kurban bayramı bize aşağıdaki kartpostal gelmişti: 3-Evladını kaybetmiş bir ana kadar divane adam ise gözlerini göklere dikerek yürümeye başladı. Kararı sonsuza dek böylece yürümekti. Madem yeryüzünde bir musibet olmuş, bütün işlerin elleri bağlanmıştı, o halde durmadan göklere bakarak yürümek gerekirdi. Yürüdü ve yürüdü. Bir ara, …

Dil Sürçmesi, küçük öykülerin büyük şeyler söylediği bir kitap. Sözü uzatmadan, anlamı derinleştirerek yazılmış yetmişten fazla kısa öykülerden oluşuyor. Okuyunca omuzlarınıza çökecek yorgunluğu çok kısa zamanda hissedeceksiniz. Arzu Özdemir, uzun zamandır çeşitli dergilerde hikayeleriyle yer alıyordu. Dil Sürçmesi, Türk hikayeciliğine zamanın sesiyle seslenen bir kitap oldu. Küçürek Öyküler adı verilen …

I. Birbirine sertçe çarpabilen nesneler gibi hürüz. Sonra düşünüyorum, bu bir tercih olmalı. Biz, bu mekan ve zamanda karşılaşmayı tercih ediyoruz, böyle oluyor çok zaman ve bizden bağımsız, birden inisiyatifimiz sayıyoruz olan biteni. Bizi böyle kılan da bu duygu işte. Birbirine sertçe çarpabilen nesneler gibi kılan. Birbirine sertçe çarptığında, birbiriyle …

‘Barındırmaz mısın koynunda, ey toprak? ‘ derim, ‘yer pek’; Döner, imdâdı gökten beklerim, heyhât, ‘gök yüksek’. Bunaldım kendi kendimden, zamân ıssız, mekân ıssız; Ne vahşetlerde bir yoldaş, ne zulmetlerde tek yıldız! Cihet yok: Sermedî bir seddi var karşında yeldânın; Düşer, hüsrâna, kalkar, ye’se çarpar serserî alnın! Ocaksız, vâhalar, çöller; sağır, …

mavi gök orda mı bakıyorsun kuşlar hazır sokak lambaları yanık unutulmuş bir kadıköy vapuru hınca hınç insan çok geçmeyecek martılar beyhude turlar atacak kıyılar lağım konserve kutuları mısır koçanlarısevgi aranabilir yine korkusuzca say koskoca kederlerini bir kuyu bulunabiliraklımdan çıkmıyorsun sen hala dizüstü bunca anıyı besleyerek sokaklarda avaz avaz konuşarak kendi …

ŞAİR’İN PORTRESİ Orta boylu, zayıf, kumral saçları daIgalı, geniş alınlı, iri kahverengi gözlü, uzun ve derin kirpikli, kar beyazı dişleri olan oval yüzlü bir adam…Yüz çizgileri serttir; fotoğraflarında takındığı düşünür, gülümser, hayal kurar gibi pozlarda bile bu sertlik kaybolmaz. Giyimi kuşamı, hiçbir zaman derbeder olmaz; ancak dikkat çekecek ölçüde özenli …

elimden tut yoksa düşeceğim yoksa bir bir yıldızlar düşecek eğer şairsem beni tanırsan yağmurdan korktuğumu bilirsen gözlerim aklına gelirse elimden tut yoksa düşeceğim yağmur beni götürecek yoksa beni geceleri bir çarpıntı duyarsan telâş telâş yağmurdan kaçıyorum sarayburnu’ndan geçiyorum akşamsa eylül’se ıslanmışsam beni görsen belki anlayamazsın içlenir gizli gizli ağlarsın eğer …